Donderdagmiddag,
Groen!!
Ooit liepen we op donderdagochtend met 5 of 6 man onze duurloop. Of we gingen bij mij van start of bij Harrie. Het laatste had wel de voorkeur heel simpel omdat we daar meteen Bedaf op konden zonder eerst een lange aanloop te hebben. Maar van lieverlee is het groepje kleiner geworden en het laatste half jaar loop ik in mijn eentje. Een voordeel enerzijds omdat ik kan vertrekken op een tijdstip wanneer ik zelf wil en op niemand hoef te wachten. Anderzijds een nadeel want het is uiteraard gezelliger om met meer mensen samen te lopen. Je kunt nergens tegenaan klagen en de ander ook niet tegen jou. Ook loop ik ook nooit met muziek op mijn oren. Gewoon lopen uit de losse pols de ene keer al wat sneller dan de andere keer. Een paadje naar links of eentje naar rechts? Niemand die me er op terugfluit. Het enige dat ik me voor ogen moet houden is dat ik me ongeveer aan de tijd houdt die ik vooraf mezelf heb opgelegd.
Vanmorgen om iets voor 8 uur de deur uit. Na bijna een halfuurtje kom ik Egon tegen. Gisterenavond was hij nog op de baan om te trainen vanmorgen samen met de honden die net een rustperiode hebben gehad van een week of 4. Nu ook weer rustig opbouwen naar de herfst toe niet te hard nu nog want ze kunnen hun warmte niet echt goed kwijt vandaar dat hij ook vroeg begonnen was.
Niet veel later zie ik een jongedame lopen ook met haar hond. Nee… niet als canicrosser maar gewoon de hond mee als gezelschap. Dan is het weer een tijdje rustig en ben in mijn eentje op een stukje van mijn route van vandaag waar ik zeker meer dan een jaar niet meer geweest ben. De paadjes amper te herkennen nog want ze zijn aardig dichtgegroeid sinds ik hier de laatste keer was. Het zou ook zomaar kunnen dat het toen herfst of winter was.
Ik kom op een stuk begrazingsgebied waar nog Schotse Hooglanders lopen. In de verte zie ik ze. Het gebied nu helemaal geel van het St. Jacobskruiskruid. Op een volgende smal pad roept er iemand…bel…bel. Een jongeman en een jongedame op hun MTB. Geen bel op hun fiets maar ik had ze al gehoord. Aan hun manier van fietsen te zien waren ze hier nog niet zo vaak.
Monumentje? In elk geval voor iemand een bijzonder plekje
Loop ik langs een stukje afrastering valt mij een prachtige rode bloem op ook een stukje afzetlint aan het draad bevestigd. Een monumentje? Een herdenkingsplekje? Een huisdier begraven? Het staat er niet bij. Nooit eerder gezien waarschijnlijk is het er nog niet zo lang.
Kom nu weer uit bij het afgesloten gebied waar de wisenten nog een half jaar tegoed hebben om te wennen en wij als lopers het hele stuk weer beschikbaar maar ik heb ze vandaag niet gezien.
Naat Piek. Even wat drinken voordat ik de kinderkopjesweg opdraai.
Zie ik in de verte een wandelaar en ik denk aan de manier van zijn lopen te zien wie het is. Ik kan het mis hebben maar verwacht het niet. Als ik korter bijkom weet ik het zeker. Het is Hans. Hans maakte in mijn brandweertijd foto’s van onze inzetten en calamiteiten. Even met hem opwandelen en bijkletsen is gemakkelijker gezegd dan gedaan want hij wandelt er met een stevig tempo overheen. Ik heb hem niet vaak meer gezien sinds ik in 2001 met FLO ging.
Voor mij nu de laatste 4 km in. Heel in de verte zie ik de markante kerk met zijn koepel en dubbele toren daar moet ik ongeveer zijn.
Een heerlijke ronde gelopen van ruim 25 km op een heel wisselend terrein en omstandigheden. Wat steeds hetzelfde bleef was het heerlijke weer.
Hardlopen 