Woensdagmorgen,
Alles bij de hand voor het geval dat het fout gaat.
Nu bijna twee dagen verder dat Sjan thuiskwam na een bezoekje aan de tandarts. Ze belde aan, iets dat ze normaal eigenlijk nooit doet. Dus ik dacht die heeft haar sleutel vergeten. Ik ontgrendelde de deur van binnen en zag in de monitor eigenlijk al hier klopt iets niet. Er stond een en Sjan aan de deur met een dik ademhalingsprobleem. Toch mee naar boven gegaan even gezeten en ze voelde zich toch redelijk snel weer wat beter.
Maar om een lang verhaal kort te maken. Het duurde niet lang of we zaten op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis. En wat je dan daar in gang trekt dat is ongelooflijk. Er komt een trein van hulpverleners op gang. Ze kreeg onmiddellijk zuurstof toegediend. Zelfs in rust op de brancard moest er bijna 15 ltr zuurstof bij om nog niet eens tot een waarde van 1000% te komen. Echt een serieus probleem dus. Na het eerste bloedonderzoek werd al snel duidelijk dat het vermoedelijk een longembolie zou zijn. Ook het behandeltraject alsof het een embolie opgestart. Mocht dat niet het geval zijn dan is er geen man overboord nu alleen tijdwinst.
Uiteindelijk moet een CT-scan met contrastvloeistof duidelijkheid geven of het echt om een longembolie gaat. Uit het bloedonderzoek kwam naar voren dat haar nieren niet helemaal functioneerden zoals het zou moeten moest eerst met een infuus haar nieren goed gespoeld worden omdat ze anders niet in staat waren om goed om te gaan met de contrastvloeistof voor de scan.
De scan wijst uit: “met 100% zekerheid een embolie, meerdere stolsels gevonden”! Dan dient zich onmiddellijk de volgende vraag aan. Waar komen die stolsels vandaan? De benen is het meest voor de hand liggende antwoord. Doordat Sjan al een paar maanden niet hardloopt en weinig wandelt omdat ze last heeft van een hielspoor zou dat een oorzaak kunnen zijn. Er wordt dus een echo gemaakt van de benen. Absoluut schoon.
Het volgende aandachtspunt in het onderzoekstraject zullen haar nieren zijn. Gaat een samenspel worden tussen de longarts en interne geneeskunde.
Gelukkig is het inmiddels zover dat Sjan zich nu redelijk goed voelt. Zuurstoftoediening is teruggebracht naar ongeveer 2 ltr per min. Nou is dat nog steeds wel zonder enige vorm van inspanning. ik verwacht een revalidatie traject dat wel enige tijd in beslag zal nemen.
Ze was gisteren in ieder geval zo alert dat ze me verteld: “je gaat nu naar huis doe je loopspullen aan en ga een toer maken” Ze schatte dat goed in dat ik dat even nodig had. Het rare was wel dat je jezelf amper onder controle hebt over het looptempo. Ik liep ruim 15 km over echt een zwaar parcours en was royaal binnen 1:30 u. terug. Volgende keer maar weer gewoon doen.
Een start van 2014 die je niet echt een droomstart kunt noemen.
Hardlopen 