Donderdagmiddag,
Dit was ooit tijdens mijn eerste 50 km.
De lente komt er aan alhoewel dat gisterenavond op de baan totaal niets van te merken was. De temperatuur niet hoog een ijzig koude wind en overvallen worden door een paar regenbuien. Het zijn niet de meest prettige momenten om trainingen te verzorgen op de baan. Natuurlijk gaat het goed zo lang je zelf nog daadwerkelijk mee bezig bent maar als de groep met hun schema begint dan is het koud. Vooral mijn handen hebben het dan te verduren.
Hoe anders was het vanmorgen toen ik tegen 8.30 u. vertrok voor mijn laatste 20 km in de voorbereiding op de Sallandtrail. Ook vandaag weer solo vertrokken om onderweg mijn loopmaatjes op te pikken. Oké…het had dan wel gevroren maar de ijskoude wind was gaan liggen en als dan het zonnetje er bij komt dan zijn dat wel omstandigheden om van te genieten. Dan proef je, dan ruik je dan hoor je aan alles dat de lente er aan komt.
En dit tijdens mijn tweede!
Wat een heerlijk vooruitzicht zo in het begin van maart. Niet alleen al dat de het weer langer licht is maar dat je weer wat minder kleding aan hoeft te doen tijdens je loopje of in het pikkedonker langs de harde weg loopt te vallen. Gewoon bij daglicht zien waar je loopt. Een voorbeeld afgelopen maandag tijdens die storm afgewaaide takken op de weg, een van onze lopers trapt per ongeluk op zo’n tak en gaat stevig door zijn enkel. Gelukkig kon hij even naderhand wel weer mee door maar gisteren deed hij niet mee op de baantraining. Toch nog te veel last. Dit zou hem overdag niet zijn overkomen.
Na 22 km was ik in elk geval weer thuis helemaal klaar voor de uitdaging van dit jaar. Heel relativerend zei mijn jongste zoon tegen me: “Och…pa…je loopt, je eet en drinkt wat onderweg dan kom vanzelf bij de finish” Ik kon niet veel anders dan hem gelijk geven. Veel simpeler kun je een 50 km al niet benaderen lijkt me.
Hardlopen 