Post Tagged ‘Roparun’

Eerste Pinksterdag

Geplaatst: 24/05/2015 in sport
Tags:, , ,

Zondagmiddag,

Gisteren hier!

Gisteren hier!

Het zit er nu eenmaal ingebakken dat ik voor 6.30 u. altijd wel op ben. Vaak lig ik dan al een uur wakker met het idee wat moet ik nu al op doen. Begint de training dan pas om 9.30 u. is er wel een tijd te overbruggen. Zeker als het dan zulk mooi weer is als vanmorgen wacht ik het niet heel lang af en vertrek ik naar Naat Piek een begin maar alvast een stukkie doen. Heel rustig lopend over de Maashorst lekker in het zonnetje. Wat een gevoel van vrijheid heb je dan toch. Zeker als mijn gedachten dan afdwalen naar Roparun waar ik een paar keer aan heb meegedaan ook ook weer in dit Pinksterweekend wordt gelopen.
Als je hier dan loopt besef je jezelf weer eens terdege in welke bevoorrechte positie je eigenlijk wel bent.
Na een uurtje ben ik weer terug en wacht op de mensen van de groep om de training te beginnen. Ik wil ze zeker een stukje laten zien waar ik net was. Eigenlijk is dat net iets te ver. Daarom loop ik tot halverwege en doe daar wat oefeningen en dan naar het punt waar dan de kern van de training plaatsvindt.

Vandaag hier! En morgen? Wie zal het zeggen.

Vandaag hier! En morgen? Wie zal het zeggen.

Ik heb een pad uitgekozen dat nu nog mooi in de schaduw ligt. Hoeft er niemand te klagen van vol in de zon te lopen. Elke loper krijgt een kegeltje mee. We lopen 2’op tempo dan fluit ik af en iedereen wandelt 10 passen verder en legt daar het kegeltje neer. Rustig terug dribbelen en daar gaan we weer. Lopen tot aan je kegeltje. Na 2′ fluit ik af en je weet dan of je te snel was, voorbij je kegeltje, of te langzaam, nog net voor je kegeltje. Leg je het ding weer 10 passen verder. Weer iets op het tempo erbij. Als je dit 5 keer herhaalt dan ligt je tempo aardig wat hoger dan de eerste keer.
Daarna de hele weg nog terug. Voor een aantal echt een stevige training.

Bij de thee kwamen de praatjes pas weer.

Advertentie

Niet alledaags!

Geplaatst: 05/06/2014 in sport
Tags:, ,

Donderdagmiddag,

zo nat was het dus!

zo nat was het dus!

Als je normaal gesproken een heel vast ritme op je loopagenda hebt dan is het al apart dat je daar soms van afwijkt. Soms moet je er al eens van afwijken door invloeden van buitenaf. Je kunt daar verder gewoon niet veel aan doen dan alleen je schikken in de rol die ze je opdragen. Een voorbeeld? Gisterenavond bijvoorbeeld  de baantraining.  Is het nog droog tijdens ons inlooprondje buiten in het park. Bij het begin van het oefeningen pakket gaat het stortregenen. We hebben eieren voor ons geld gekozen en de oefenplek is onder overkapping van de tribune komen te liggen. De plaats wijkt dan zo af van wat gebruikelijk is  en vraagt zeker een hoop omprovisatie niet alleen van de trainers maar ook van de atleten. Het vaste patroon is in elk geval doorbroken.
Niettemin is de uitvoering van de kern van de training niet in gevaar gekomen. Oké…natte voeten dat dan weer wel.

Die is ook weer wakker!

Die is ook weer wakker!

Het volgende voorbeeld van een doorbroken gewoonte overkwam me vanmorgen. Laetitia, een ultraloopsters, was voor haar werk in een plaatsje niet zo heel ver uit de buurt en zij wilde nog een duurloopje maken voordat ze zaterdagochtend vertrekt met haar team om de Roparun te lopen. Een compleet damesteam overigens.
Ze wilde dus een duurloopje maken maar het moest wel vroeg zijn want haar werk begon om 9 uur. Graag wilde ze dan voor die tijd ook nog douchen en ontbijten. We hadden afgesproken dat ze om 6.00 u. bij mij aan de deur zou zijn. Nou maakt mij dat tijdstip niks uit maar lopen zo vroeg in de ochtend dat overkomt me toch maar zelden. Afspraak is afspraak en om klokslag 6.00. u. vertrokken we ook. Ik had haar al wel enigszins gewaarschuwd dat we niet helemaal met droge voeten over zouden komen. Het betrekkelijk lange, natte gras zou zijn werk wel doen.

Wat een heerlijk loopje werd het. Het zonnetje was ons gezelschap. Oja.. het dreigde af en toe wel eens maar daar bleef het dan ook bij. Lekker bijgekletst en ondertussen mooie plekjes laten zien. Wat wil een mens nog meer?
En hoe zat het met de natte voeten? Helemaal gelukt.

Zo mag mijn agenda nog wel eens vaker worden onderbroken. Laetitia ik genoot er van.

Nog een shirt!

Geplaatst: 20/08/2013 in sport
Tags:, , ,

Dinsdagmorgen,

Dierbaar!

Dierbaar!

Zo zijn er al een aantal shirts de revue gepasseerd waar goeie herinneringen aan vast zitten. Die was je er ook niet af of uit. Dat zit er te vast aan. En raar als je die van de stapel afpakt dan is die herinnering ook onmiddellijk terug. Dan weet je meteen waarom die zo bijzonder is. Van dit shirt heb ik er twee van. Eentje van 2010 en eentje van 2011.
In beide jaren liep ik met het  team RTZN de Roparun mee. En het is niet alleen de wedstrijd zelf maar de hele voorbereiding speelt daar in mee. Met je team zoveel mogelijk sponsorgelden binnen zien te halen voor de stichting.  En  het zijn niet alleen de lopers die het hele evenement maken. Iedereen in een team is daar even belangrijk in.

Je besluit niet even in een kroeg:  “kom…. we gaan eens met een paar man de Roparun lopen”  nee… daar moet een stevige basis voor liggen alles moet kloppen alles en iedereen moet op elkaar zijn ingewerkt. De saamhorigheid van een team moet in de voorbereiding groeien. Je moet elkaars kwaliteiten leren kennen. Je moet die kwaliteiten ook weten in te zetten op de plaatsen waar die het beste tot hun recht komen. En dan pas kun je met zo’n team de slag winnen. Want een slag is het.  Een uitputtingsslag, een gevecht tegen het gebrek aan slaap voor iedereen. Een uitputtingsslag voor de fietsers, zadelpijn,concentratie. Voor de mensen in de busjes om op de juiste koers te navigeren. Voor de verzorgers die er vaak alles aan gelegen is om de lopers het naar de zin te maken waarbij ze zichzelf vaak gewoon wegcijferen. Eerst de rest dan wij.

En als je dan met een compleet gezelschap waarmee je van start ging in Rotterdam over de finish gaat dan is de euforie groot. Erg groot. Een bijzonder kenmerk van alle deelnemers is wel dat de dag na Roparun iedereen het gevoel heeft en ja… wat nu? Je duikelt even in het niets.
Ik ben er erg trots op dat ik dit twee keer mocht meemaken.

Mocht je ooit in de gelegenheid komen om met een team mee te doen, in welke functie dan ook, twijfel daar dan niet over en doe het!!