Dinsdagavond,

Zo verdwijnen de paadjes wel.
Het was gisteren de tweede maandagavond dat de groep van start ging in het bos. Vorige week had ik andere dingen te doen en was er toen niet bij. Gisterenavond dus wel. We gingen met een groep van 22 van start. Ik had een route in mijn gedachte van ongeveer 10 km. We gingen van start en na nog geen kilometer draai ik een paadje in waar we vorig jaar nog gewoon liepen en nu? De bomen naast het pad waren weg en alle takken versperde het pad en het was er gewoon niet meer. Een stuk door het struikgewas dan maar.
Het overkwam ons nog een paar keer dat gewoon het hele pad er niet meer was. Het hele rondje dat we liepen was geen meter vlak en smal. Je moest heel geconcentreerd blijven lopen. Deed je dat niet dan lag je snel op je snufferd en waar ik niet eens aan gedacht had werd me na afloop wel verteld. Ik liep gewoon onder de vaak laaghangende takken door maar ja…ik ben ook de langste niet. Dus ik moet ook niet alleen de grond in de gaten houden maar de hoogte ook nog.
Uiteindelijk een stoffig loopje van net geen 10 km. Zijn we net thuis gaat het stevig regenen.