Zondagmorgen,
Ieder halfjaar, tenminste al vanaf 2004, ben ik bezig met het flinke groep trainers met het begeleiden van doorgaans grote groepen start to runners. Dat betekent ieder half jaar voor de vaste recreantengroep dat ik niet voor hun bezig ben. Ik zie ze wel op zaterdag en zijdelings houd ik het wel in de gaten wie er niet en wie er wel is en wat er gebeurt. Maar uiteraard lang niet zo intensief dan dat ik er gewoon bij ben.
Maar nu dat de najaar sessie weer achter de rug en een groot aantal starters is ingestapt in het project Run to the Start ben ik weer terug bij de groep. Iedere keer opnieuw voelt het eigenlijk een beetje aan of ik ze in de steek liet. Van de andere kant als je even buiten beeld bent geweest zie je ook van een aantal lopers/loopsters dat ze vooruitgang hebben gemaakt. Dat heb je minder in de gaten als je ze wekelijks ziet.
Zo is er een behoorlijke groep die zich aan het voorbereiden zijn om de 7^^loop te doen op 18 november. Als ze er om vroegen dan krijgen krijgen een wat meer gericht schema om daar naar toe te werken. Je ziet ze dan groeien. Hun duurlopen worden iets langer een de afstanden op de baan worden een stuk gemakkelijker gelopen en sneller.
Het voelde gisteren wel heel goed om weer terug te zijn. Het voelde alsof ik weer thuis was. Voorlopig maar weer even blijven.
Hardlopen 