Hardlopen

Zondagmiddag,

Nostalgie

Zoals ik in mijn vorige postje al vertelde hebben we in Uden geen station en geen spoor meer. Ja…een busstation dat dan wel maar ook niet meer op de plaats waar het vroeger altijd was namelijk midden in het centrum op de markt. Nou heb ik zelf nooit niet zo veel gebruikt gemaakt van het openbaar vervoer dan alleen toen ik mijn dienstplicht vervulde bij het Korps Mariniers. Toen zat er niet veel anders op dan eerst een stuk met de fiets naar Uden en vervolgens met de bus Oss en vandaar verder met de trein.

Nou kwam ik deze week een artikel tegen in het plaatselijk weekblad over een bewaakte fietsenstalling en dat bracht me op gedachte dat mijn fiets destijds al in een bewaakte stalling stond. Een kleine smederij, je kent ze nog wel waar de tekening en de rekening met krijt op het roestige plaatwerk van de afzuigkap van het smidsvuur stond, die nagenoeg tegen de markt aan lag had de smid wat ruimte om je fiets te stallen. Ik denk dat ook hier wel de uitdrukking vandaan komt: “bij iemand in het krijt staan”. Moest ik op zondagavond vertrekken of op maandagmorgen heel vroeg dan was de smederij niet open .
Met het smidje van destijds had ik de afspraak dat ik mijn fiets achter bij een rommelhok mocht zetten met een briefje onder de snelbinder en bagagedrager wanneer ik ze weer kwam ophalen. Of dat nou na twee weken of na 6 weken dat maakte allemaal niet uit. Ja… iets op de prijs natuurlijk wel. Voor iedere week dat mijn fiets daar stond werd een dubbeltje parkeergeld gerekend. Kom daar nu maar eens ergens om.
Maar wat ik altijd zo frappant vond was het volgende. Bleef ik een, twee, drie of nog meer weken weg en ik kwam op de afgesproken dag terug stond mijn fiets altijd vooraan. Was het onverwachts dat ik kwam dan moest die achter een lange rij vandaan komen. Ik heb eigenlijk nooit geweten of dat dat alleen met mijn fiets het geval was of dat hij dat bij alle fietsen  deed.

Nu ik er iets over schrijf ruik ik nog de typische geur van verbrand ijzer en hoor ik nog het geluid van een hamer op het gloeiende ijzer en op een aambeeld.

Oja…en op Witte Donderdag en Goede Vrijdag dan was de smederij gesloten en werd er opgeruimd en gepoetst. Het begin van de echte lente??