Post Tagged ‘startschot’

Donderdagavond,

Net even tijd voor een plaatje. Half uur voor de start.

Net even tijd voor een plaatje. Half uur voor de start.

Wel even geleden dat ik op donderdag niet liep. Gewoon omdat ik nog teveel werk had met de opruimwerkzaamheden van Bernhoven loopt warm! Eigenlijk zou iedere loper/loopster eens in de organisatie van een loopevenement moeten plaatsnemen. Je krijgt dan even een beter beeld wat er allemaal bij komt kijken om een goed lopende wedstrijd neer te zetten.

Het is precies als iemand die een goede maaltijd op tafel wil zetten. Hij of zij is dan uren en uren bezig met de voorbereiding en het daadwerkelijk bereiden van de gerechten. Dan is de maaltijd en binnen geen tijd is alles op en vervolgens blijf je met de vuile vaat achter. Maar wat blijft is de grote voldoening iets te hebben voorgeschoteld waar iedereen van genoot.
Zo voelde dat gisterenavond toen ik  naar huis toe ging en het voorterrein van het ziekenhuis bekeek en je kon niet eens meer zien dat er een mooie loopwedstrijd had plaatsgevonden.
Bij de start met het startschot door Ankie van Grunsven gaf het me wel een bijzonder gevoel om het lange lint te zien vertrekken. Ik zag dat mijn teamgenoten ook heel tevreden waren.

Nu na vandaag een dag van nazorg, schoonmaken en opruimen is werkelijk alles aan kant. We kunnen met ons team terugkijken op een prachtig geslaagde dag.Volgende jaar weer?

Ik denk van wel.

Ook een half uur de start. Dat lag dus danig in de weg. Naar tevredenheid opgelost.

Ook een half uur de start. Dat lag dus danig in de weg. Naar tevredenheid opgelost.

Advertentie

Dinsdagmiddag,

zondag supporteren.

zondag supporteren.

Als je een marathon gelopen hebt krijg je nog al eens de vraag hoeveel keer per jaar kun je een marathon lopen? Vaak zonder het antwoord af te wachten is de volgende vraag al weer gesteld. Hoeveel loop  jij er per jaar dan? Meestal krijg je ook na deze vraag de kans niet eens om uit te leggen dat je dat zo niet meteen kunt zeggen. Een hoop factoren die daar mee samenhangen zijn toch wel erg belangrijk. Voor mij is het in elk geval belangrijk als ik de langere afstanden loop dat  liever niet meer op harde ondergrond doe. Lees asfalt of beton. In veel gevallen de stadsmarathons.

Neem nou mijn wedstrijd van afgelopen zaterdag. Een loodzwaar parcours door het hoge water. Ik ben over de streep gekomen en heb even op een bankje gezeten voor een kopje warme bouillon en toen op mijn gemak naar de sporthal gewandeld om mijn tas op te halen. Bij het teruggaan naar het hotel voor een warme douche kon ik zo weer een stukje dribbelen. Ook de trap op en af geen centje pijn. Door de wisselende ondergrond wordt je spierstelsel kennelijk zo veelzijdig belast dat er weinig schade ontstaat. Zoals hier onder vergaat het mij gelukkig meestal niet.

Maar het beste merkte ik het op maandagavond met de groep die voor het overgrote deel zondag van start gaat voor de halve marathon van Eindhoven. Er stond voor die groep nog een duurloopje op de planning van een uurtje. Ik ben met hen begonnen met de intentie van als het niet gaat dan draai ik wel om. Niets omdraaien ik kon gewoon erg gemakkelijk het rondje meedraven.
In deze groep een groot aantal debutanten op de halve marathon. Voor hen begint het nu erg spannend te worden. Voelen nu allerlei ongemakken en pijntjes. Maar vooral een stuk onzekerheid van “kan ik die 21 km wel, heb ik wel voldoende getraind?”

Zondag bij het startschot zijn die pijntjes die onzekerheden allemaal weg en gaan ze als een speer. ik heb het gisterenavond gezien, “ze zijn er helemaal klaar voor, laat de aftrap maar komen”

Oja…nog een antwoord schuldig. Meestal loop ik er twee per jaar.