Donderdagavond,
vanmorgen kwamen we hier langs.
Stond er deze week niks op het schema van alle recreantgroepen en kregen de trainers de vrije hand om een eigen invulling te geven aan de avond. Met mijn collega’s, we verzorgen op woensdagavond met 3 man, afgesproken dat we na een gedegen warming up zouden gaan voor een loop over 3 km. Nee…niet individueel maar met een team van 5 mensen. Ieder teamlid loopt dan 3 keer een 200-tje. Niet iedereen mocht meedoen. De Rotterdamgangers en een paar “netterugvaneenblessure” mochten ook aan dit spelletje niet deelnemen.
Uiteindelijk konden we 9 teams formeren. Om het start/finish gebied niet te veel te belasten gingen we niet, zoals gebruikelijk, op het 200 m punt van start maar op het 100 m. 3 mensen van het team op het startpunt en de twee overige 200 m verderop.
over een maand meer dan manshoog!
Je zou zeggen een gewaarschuwd mens telt voor twee. De waarschuwende boodschap hield in om niet te hard van start te gaan. En jawel hoor! De start van de eerste lopers. Als een raket vertrekken. Jij bij mij weglopen? Ik dacht van niet!! Die mentaliteit dus. Kijk en de eerste 200 kom je nog wel redelijk door, de tweede dat wordt al minder. Er is te weinig hersteltijd geweest. Tja…en de derde kom je jezelf na 100 m zo genadeloos tegen. Je benen als kokend lood en je coördinatie compleet naar de vaantjes.
Lang uitlopen en een goede nazorg de enige remedie om vandaag een mega spierpijn te voorkomen. Ik had er vanmorgen met mijn duurloopje geen enkele last van. Ik had dan ook alleen maar gegniffeld en toegekeken.
Het lijkt er gewoon op dat een stuk competitie drift nooit overgaat.
Hardlopen 