Post Tagged ‘vijver’

Stoffig?

Geplaatst: 19/07/2018 in sport
Tags:, , ,

Donderdagavond,

Hier kwamen we langs.

Ja…stoffig zijn de omstandigheden als je in het bos of de heide loopt. Derhalve was een onze duurloop van afgelopen maandag deels over geasfalteerde wegen. Wegen? Fietspaden dan toch. Uiteindelijk wild ik een rondje lopen naar de vijver de Meuwel. De vijver ligt in Nistelrode. Hier was vroeger het openlucht zwembad maar door de hoge exploitatie kosten indertijd gesloopt zoals zo veel van die baden.
De aanloop was nog wel over stoffige paadjes door het bos. Na een kleine 25’de eerste drinkstop en het afscheid van een paar lopers die  niet zo lang mee mochten.
Na een 40-tal minuten lopen langs de oever van de vijver.
Mijn gedachten gaan terug naar mijn jeugd. Ik zal rond 13 of 14 jaar oud geweest zijn. Met een scoutinggroep waren we hier op kamp. Uiteraard moest er gezwommen worden in de vijver. Het openlucht zwembad was er nog niet eens. Zwemmen kon ik niet maar bang van water was ik nou ook weer niet. Uiteindelijk heb ik met behulp van anderen hier binnen een week zwemmen geleerd. Ik moest wel want mijn voeten raakten gewoon geen grond meer.
Na dit stuk moesten we via de kortste route terug naar Naat Piek anders was de duurloop een stuk langer dan de geplande 1:40′.

Een douche dik verdiend na de stukken door het stof gebanjerd te hebben.

Advertentie

IJsbaan!

Geplaatst: 22/01/2017 in sport
Tags:, ,

Zondagavond,

Het buitenste laagje verdween al snel.

Het buitenste laagje verdween al snel. Jasjes uit!

Sinds afgelopen woensdag dat we vanwege gladheid niet op de baan konden trainen was dat op zaterdagmorgen geen haar beter. Trainden we als alternatieve locatie op een erg breed wandel-fietspad aan de rand van een nieuwbouwwijk Uden Zuid. Een prachtig pad om in de avond te gebruiken als trainingslocatie niet druk en goed verlicht.
Gewoon bij daglicht op zaterdag ligt er in het park nabij de baan een vijver met een geasfalteerd rondje van 600 m. In de avond onverlicht. Nu ook een prachtig alternatief.
Dus zaterdagmorgen was dat onze trainingsplaats. Prachtige omstandigheden. Zon en bijna geen wind. Tijdens de kern van de training vlogen de jasjes uit. De zon schitterde op het zwarte ijs. Zou het ijs sterk genoeg zijn? Dat vroegen een paar schaatsers zich af. De eerste waaghals begon er aan. Het ijs kraakte dat het een lieve lust was maar het hield zijn gewicht. Misschien wel omdat hij de snelheid er in hield.

Heb je niet vaak zo'n mooi zwart ijs. Ik kan met het ongeduld van schaatsers voorstellen.

Heb je niet vaak zo’n mooi zwart ijs. Ik kan met het ongeduld van schaatsers voorstellen.

Het bracht mijn gedachten weer terug naar de eindjaren ’70. De plas werd door de gemeente als schaatsbaan gefaciliteerd. Dat wilde zeggen dat de kantine van de nabij gelegen voetbalclub open was voor de toiletten en uiteraard maakte de club er gebruik van om ook voor de inwendige mens te zorgen. Een welkome extra bron van inkomsten.
Tot 22.00 u was “baan” open en een paar veegmachines met gemeentelijk personeel veegde de vijver schoon en dan waren wij, de brandweervrijwilligers, aan de beurt om water op de vijver te vernevelen. Zo ontstond er dan weer een super gladde ijsvloer waar de volgende dag weer gebruik van gemaakt kon worden. Je snapt dat stoeien met water en natte slangen niet het meest warme werkje was. Het duurde vaak lang voordat mijn voeten weer warm genoeg waren om te kunnen slapen.
Nee… dan was de training van zaterdagmorgen maar een klein koud kunstje.

Donderdagmiddag,

Deze groep liep het eerste rondje. Nog steeds fris en fruitig. (foto van Frans)

Deze groep liep het eerste rondje. Nog steeds fris en fruitig. (foto van Frans)

Toen ik vanochtend om 6 uur naar buiten keek wist ik al wel dat het vandaag geen “drogevoetenloopje” zou gaan worden daarvoor had het gisteren en vannacht teveel geregend en zelfs nu regende het nog. Daar om was ik toch wel heel erg benieuwd met wat voor een groep ik vanmorgen op stap zou gaan. Ik zorgde er voor dat ik ruim op tijd op de parkeerplaats was maar Margriet was er nog net een stukje eerder. Zij kwam het meest ver om de eerste lus van 15 km mee te lopen. Ze weet wat trailen is dus dit rondje zou haar wel bevallen.
Langzamerhand loopt het tegen 8.00 uur en de groep begint vorm te krijgen. Ik ben blij verrast met deze opkomst. Met ruim 20 mensen gaan we op pad. Zij weten het nog niet maar ik weet dat ze binnen 10′ al natte voeten zullen hebben. Pogingen om dat te ontwijken weet ik zeker dat die stranden in mislukte pogingen.
De eerste single track is gewoon een “beekje”. Ja….kunt er langsaf maar dan loop je door het lange natte gras. Het effect is gelijk.
Och…dit is gewoon prima voor het verloop van het verdere parcours. Je hoort dan ook niemand meer over de modder en de plassen. Wat ik wel hoor is dat er gewoon enorm genoten wordt van de omgeving waar we doorlopen. Hé….hier een heuvelrug die wist ik niet eens dat die er was. En die vijver?  Nog nooit gezien.

Een stukje naar boven want daar zijn geen plassen.

Een stukje naar boven want daar zijn geen plassen.

Dan komt het mulle zand en de heuvels van Bedaf. We stoppen heel even voor overleg. Er zijn 3 mogelijkheden om de oversteek te maken. Een moeilijke route, een iets moeilijkere route en de moeilijkste route. De grootste groep gaat voor de laatste keuze. Is de oversteek gemaakt dan zijn we ruim een uur onderweg. Je kunt wel stellen dat het lastigste deel van het eerste rondje achter de rug is. Freewheelen tot aan de parkeerplaats is nou ook weer niet het juiste woord. Via het “kabouterpad” na ruim 90′ weer terug op de parkeerplaats.

De verse troepen staan al in de startblokken ze zullen evenwel nog wat geduld moeten hebben want de doorlopers moeten eerst wat eten en drinken.
Dan op weg voor de tweede lus. Ook weer ongeveer 15 km lang maar met iets minder los zand en heuveltjes. Deze groep kon het kruit wat langer droog houden. Maar ook hier naarmate de tijd vorderde vergeefse moeite. Zelfs al was het parcours droger geweest dan had ik nog wel ergens een stuk met blubber kunnen vinden. Nat is nou eenmaal nat! Het venijn van dit rondje zit op aantal km’s voor het einde. Een pittig heuvelruggetje met een oversteek door paden met mul zand en nog een heuvelrugje en vervolgens de “nattehoek” in. Kijk dat stukje heeft niet voor niks die naam gekregen.
Nog een km over het asfalt is daar de parkeerplaats weer.

Hé…. die ken ik! Staat Sjan en Jeroen met een grote kan met hete thee ons op te wachten. Dat smaakte voortreffelijk. Goed geregeld familie!!
Voor dit soort van loopjes daarvoor mogen ze mij wakker maken. Hier kan ik super van genieten. En hebben daar de weersomstandigheden nog enige invloed op?  Nee…. niet in het minst. Da’s altijd genieten.