Dinsdagmiddag,
Ik woonde destijds in een klein dorpje waar aan sport eigenlijk weinig te beleven viel. Ja…een voetbalclub die was er een en ook met jeugdelftallen maar niet zoals nu waar je vanaf je 6 kunt beginnen bij de F-jes. De B-jeugd vanaf 14 jaar dat was de jongste categorie. Omdat ik toch al niet de grootste was kreeg ik ook geen dispensatie om eerder te kunnen beginnen. Dan maar iets verzinnen om toch aan de bak te kunnen.
Ik ging wel eens naar de trainingen kijken van de jeugdelftallen en ik wist voor mezelf zeker dat ik zeker niet slechter zou spelen dan een aantal van de spelers die wel mee mochten doen. Maar ja…die waren groter en leken wat ouder.
Natuurlijk zag ik ook dat als er bij de training gelopen moest worden dat er bij waren die er verschrikkelijk de kantjes vanaf liepen. Dat kon er bij mij niet in. Zat in de aard van het beestje zullen we maar zeggen.
En zo ontstond er uiteindelijk een weddenschap dat ik geen 25 rondjes rond het veld kon lopen. Om niet het rondje steeds kleiner te laten worden door de hoeken af te snijden moest ik dan om de afrastering van het veld lopen. Uiteraard dacht ik dat het mij wel zou lukken. Hardloopschoenen? Nog nooit van gehoord. Tja…. wie wel eigenlijk. Een paar jongens zouden met mij samen van start gaan. Hoe lang dat ze met mij meeliepen weet ik al niet meer maar wat ik wel weet dat ik heel lang in mijn eentje gelopen heb maar mijn 25 rondjes liep ik wel.
En…had het mij geholpen om eerder met voetballen te kunnen beginnen? Nee…niks daarvan gewoon mijn tijd moeten afwachten.
Nu bijna 60 jaar later durf ik diezelfde weddenschap van 25 rondjes nog wel eens aan maar ik waag het te betwijfelen of er van dat elftal van destijds nog meelopers zijn. Het zullen er niet veel zijn.