Hardlopen

Zondagmiddag,

Hier was het strand nog heilig.
(foto Janine)

Net terug van de bostraining. Mooi rustig mee kunnen doen zonder ook maar iets last te hebben van de inspanning van gisteren. Tja…dat was gisteren wel duidelijk anders.
Gisterenochtend in alle vroegte waren mijn clubgenoten Paul en Ton aanwezig om met samen naar Zoutelande af te reizen.
Ruim op tijd aangekomen. Ik heb de eigenschap dat ik liever een uur te vroeg ben dan zo net op het randje af op tijd te komen. Hier voel ik mij het beste bij.

Maar goed aan de start in Burgh Haamstede voor mijn 9de Kustmarathon. Ondertussen goed in de gaten hebbend dat je twee edities absoluut nooit met elkaar kunt vergelijken. Het is altijd anders. Ook lijkt het in het begin erop dat het een watjes editie gaan worden. Het weer is goed en de wind niet al teveel. Gaandeweg zal het anders gaan worden.

Ik weet en ik waarschuw anderen daar ook altijd voor, begin een wedstrijd en zeker hier niet te snel. Doe je dat wel dan is de kans behoorlijk aanwezig dat je op een enorme manier gaat afzien.
De start dan om 12 uur. De straten mudjevol met toeschouwers die nu al roepen dat je er nog goed uitziet en dat het nog maar een stukje is. Goed uitzien kan ik het mee eens zijn over dat nog maar een stukje is dus niet.
In elk geval stond ik in een startvak dat mij wel dwingt om het kalm aan te doen. Na een km of 5 de eerste drankpost. Ik heb zelf niks meegenomen dus bij iedere post zeker een beker water opdrinken. Geen idee hoe snel dat die eerste 5 gingen maar het gevoel zegt goed.
Op 10 km weet ik het want dan ben ik net aan een uurtje op pad.

Zo is het al een stuk minder hard (foto Ruth)

Het eerst stukje strand het duinpad de dijk in de aanloop naar de Scheldekering gaan echt gewoon goed. Eenmaal op de Veerse dam begin ik voor het eerst de wind te voelen en bedenk bij mezelf: “kijk mijn vriend de wind doet vandaag ook mee”  Hij overigens voor de 15de keer want het waait hier altijd. Net voor ik de dam afga neem ik een nog een gel en nog drinken want eenmaal op het strand zal het wel niet kunnen. Draai het strand op en denk oei.. en dat voor bijna 8 km. Hier nog niet in de gaten dat dit het beste deel is dat we aan strand te belopen hebben. Doordat het water steeds iets hoger wordt moet je nagenoeg door de vloedlijn. Dat wil zeggen los strand heel veel los strand.

Dat gaat ploeteren worden. Ik kan me dat nog herinneren van een aantal jaren terug. Je loopt kort langs de waterlijn op en in het begin wil je nog het water ontwijken maar even later is er geen ontkomen meer aan. De eerste golf over je schoenen. Da’s de ergste die kun je maar gehad hebben. Er volgen er nog een paar. Als je normaal al eens door een gewone plas loopt dan worden je voeten wel nat maar je schoenen niet kleiner. Ieder plens water die hier over je schoenen gaat die neemt wat zand mee maar niet meer terug. Er blijft op d’n duur zoveel zand in je schoenen achter dat je compleet knel komt te zitten.
Bij het afgaan bij De Piraat net voor Domburg trek ik ze even uiten om de kruiwagen zand te lossen. Loopt wel even gemakkelijker.

Tja zo soms een opleving (foto Fabiola)

Ben ik zo rond het 30 km punt dan weet ik dat het strand me enorm veel aan energie heeft gekost. Dan weet ik ook dat het nog een lange werkdag gaat worden. En al het publiek kan nog zo roepen dat je er nog goed uitziet maar het voelt heel anders. De opjes maar even wat wandelen de afjes niet meer op snelheid maar rustig naar  beneden want kramp heb je zo. De trap op bij de reddingsbrigade. Het lijken vandaag wel meer treden dan ooit.
Een bord hier is het hoogste punt van de Kustmarathon. Het zegt mij niet zoveel meer. Het bordje 40 km dat zie ik meer zitten.
Dan de trap af naar het laatste stukje strand. Ik word er altijd duizelig van. Door de strepen op de treden kan ik amper diepte onderscheiden. Onderaan de trap mijn clubgenoot Paul kramp in allebei zijn kuiten. Maar ja…even zo goed als ik is hij er ook bijna. De trap op bij de doedelzakspeler geeft je altijd toch even de motivatie om over de dijk je rug maar weer eens te rechten om het laatste stukje te doen. De dijk af naar de finishstraat heel voorzichtig. Hier stond ik nog ooit geparkeerd met twee verkrampte poten. De laatste 200 m zijn wel weer te doen.

Mijn 9de zit erop. Nog nooit zo lang onderweg geweest. Wat is  een kop hete bouillon dan toch lekker.

Nu zit er mijn eerste training al weer op. Vanochtend mijn groep in het bos begeleidt en het ging prima. Deze benen had ik gisteren op  het laatst wel willen hebben.