Donderdag,
De foto is van 1994
Voordat ik begon aan het avontuur van mijn eerste marathon liep ik al bijna 10 jaar. Er moest in mijn beleving een stevig fundament liggen voor ik me er aan waagde. Eind 1992 nam ik het besluit om in het voorjaar van 1993 in Rotterdam van start te gaan. De laatste keer dat het parcours over de Willemsbrug ging. Het volgende jaar was de Erasmusbrug zover dat de lopers daar de Maas over gingen. Twee jaar op een rij liep ik daar. Raakte eind 1994 stevig geblesseerd. De blessure hield me een half jaar uit de roulatie. Daarna ging het lopen eigenlijk best goed alleen ben ik nooit meer op het niveau gekomen van het moment dat ik geblesseerd raakte.
En of het daaraan lag weet ik niet. Het kan ook tijdgebrek geweest zijn maar ik liep 14 jaar lang geen marathons meer.
In 2007 werd mijn jongste zus ernstig ziek en ik maakte met haar de afspraak dat ik de Zeeuwse Kustmarathon van 2008 zou gaan lopen voor haar. We wisten beiden dat ze oktober 2008 niet meer zou halen.
Toen nooit gedacht dat er 10 kustmarathons zouden volgen.
Behalve de 10 kustmarathons werden er nog op diverse andere plaatsen nog een marathon gelopen. Nog eentje was er op asfalt de rest waren meer trailachtig.
In 2018 dacht ik bij mezelf ik ga er nog eentje lopen. Het werd op Terschelling, De Berenloop, die al twee keer eerder liep. Bij de start was ik er van overtuigd dat ik ’s avonds zou weten of het ook echt mijn laatste zou zijn. Gaandeweg ging ik weer twijfelen. Nu weet ik het inmiddels ik ga er me niet meer aan wagen.
Marathons lopen is verleden tijd.
Tussen mijn eerste en mijn laatste zit een tijdsverschil tussen van 1:22′ of zo je wilt 25 jaar.
Lees hier het verslag van mijn eerste en hier van mijn laatste.
Oja…de hilarische video die in het verslag mijn eerste marathon niet meer beschikbaar is staat hieronder.
Hardlopen 