Zondagmiddag,
Staat dit ons de komende week te wachten?
Op de laatste zondag van januari organiseert de wielertoerclub van Uden altijd hun ATB-tocht. In de loop van de jaren uitgegroeid tot een behoorlijk evenement met een groot aantal deelnemers. En als je dan over 30-40 en 55 km de Maashorst wilt laten zien dan moet er nog al gezigzagd worden door het gebied. Dus steeds draaien en keren. Tja… en dat strookt dat niet helemaal met onze bostrainingen. Je loopt en fietst dan elkaar nog al eens in de weg. Gelukkig kun je er van te voren al een beetje over nadenken wat je eventueel kunt doen en ook waar je dat wilt doen.
Vanmorgen verplaatste ik me even in de huid van een fietsparcoursuitzetter en dacht waar zou ik met de fiets niet naar toe willen? Laat nou mijn gedachtegang helemaal kloppen. We vonden een rondje(vierkantje) waar geen fietser te bekennen viel. Oké…op een hoekpunt na dan. Maar ook hier was de hinder van 2 kanten nihil. Misschien hadden de fietsers nog wel voordeel aan ons gewoon om dat je bij sommige fietsers de twijfel zag: “moet ik hier nu rechtsaf of moet ik rechtdoor?” Wij maakten ze dan wegwijs.
De groep waar ik nu een jaar mee bezig ben zou ik op tijdelijke basis doen. Het is toch te lastig gebleken om iemand te vinden die zich permanent over deze groep zich zou gaan ontfermen en het is dan ook waarschijnlijk dat ik die overstap definitief ga maken. Het maakt niet eens zo heel veel uit. Ik moet bij deze groep gewoon iets creatiever zijn in het bedenken van verschillende trainingen en trainingsvormen. De diversiteit binnen de groep is behoorlijk groot.
Een ding hebben ze allemaal wel gemeen. Men wil op zondagmorgen sportief bezig zijn dat vind je dan niet als je op je bed blijft liggen. Dan maakt zo’n gemeenschappelijk doel het ook weer gemakkelijk om een training te verzorgen. Ik kan er goed mee leven.
Hardlopen 