Donderdagmiddag,
Niet veel later kwam de zon erbij!
In de winterperiode moet je gewoon als trainer er rekening mee houden dat je een aantal dagen niet op de baan kunt omdat het een ijsbaan kan zijn zo glad. Uitwijken naar het park is dan het motto. Ook gisteren was dat het geval. Nou ligt er sinds ruim een jaar in een soort van landschapspark en er loopt een breed geasfalteerd pad doorheen. Het pad zal een een km lang zijn ongeveer. Moet ik eens exact opmeten en misschien eens wat markeerpunten aanbrengen. Lantaarnpalen staan er voldoende om echt goed zicht te hebben. De volle maan kwam ons daarbij ook nog eens wat helpen. Een uitwijktraining maar wel eentje die alle lopers konden waarderen. Van diverse kanten hoorde je dat er verschrikkelijk lekker getraind was. De beleving en de entourage dat is wat telt!
Zo dacht ik dat vanmorgen ook toen ik nog bijna in het donker vertrok voor mijn donderdag duurloop. Er was wat sneeuw gevallen de afgelopen nacht. Een witte wereld en op sommige plekken ook een gladde wereld. Ik zou na een uur ongeveer nog twee loopmaatjes oppikken en hun na 90′ weer op de bewuste parkeerplaats terugbrengen. Dus in het eerste uur liep ik in mijn eentje. Al vanaf het begin van mijn loopje viel er een klein beetje sneeuw. Langzaamaan werd het meer en groeide uit tot een stevige sneeuwbui.
Zelfs in de winter kleurt het paars van de heide erdoorheen!
Binnen de kortste keren viel er echt een aantal centimeters. Ik ben geen sneeuwliefhebber maar dit liep toch formidabel lekker. Een mevrouw met een witte hond kom ik tegen en ze waarschuwt me: “meneer let je even op!! Een eindje verderop is het spekglad”. Superlief van haar bedoeld natuurlijk maar ik liep al bijna een uur waar het behoorlijk glad was.
Precies op tijd bij de parkeerplaats om mijn maatjes op te pikken. Inmiddels is het ook droog geworden. Alleen de witte wereld bleef. Zelfs het zonnetje kwam erbij. Wat een licht!!
Welke route zullen we lopen? Maakt het jullie wat uit? Mij in elk geval niet dan maar wat zwerven want tempo zal ons vandaag niet zo boeien. De tijd dat we hier lopen en de beleving dat is wat telt. Omhoog, omlaag, smalle paadjes, bredere zandweggetjes en soms een stukje verhard. Soms ook bevroren plassen. Het ijs te dun. Natte voeten!
Dan wordt het tijd om richting parkeerplaats te gaan. Even nog wat drinken en ik mag nog voor de laatste 5 km richting huis.
Zet mijn klok uit en pak mijn telefoon om die uit te schakelen is dat al niet meer nodig. De batterij is gewoon leeg en Strava gestopt. Mijn telefoon is het het helemaal met mij eens het zijn niet de meters die tellen maar de de tijd die je hebt genoten . Ik heb in elk geval ruim 3 uur genoten van mijn meters!!
Hardlopen 