Hardlopen

Dinsdagmiddag,

Voorzichtig er staat stroom op.

Als je als loper een wedstrijdloper bent dan heb je in 2020 niet veel kans gehad om in een georganiseerd verband aan een wedstrijd mee te doen. Na februari lag dat allemaal op z’n gat. Maar inschrijven voor een evenement in het najaar dan. Heb tenminste een doel om naar toe te werken.

Maar niks van dat alles. Het werd al snel duidelijk dat ook in het najaar alle wedstrijden gecanceld zouden worden.

Nou kun je twee dingen doen. Een beetje doelloos wat trainen en al snel je motivatie verliezen of je kop in de wind steken en toch voor een doel gaan. Allerlei uitdagingen zag je voorbij komen. Trainen om toch een (virtuele) marathon te lopen. Bij dit laatste moet je toch aardig sterk in je schoenen staan om de stevige voorbereiding te doorstaan. Bij een “niet echte wedstrijd” ben je al eens sneller geneigd, om welke reden dan ook, een training of over te slaan of in te korten.
Alleen de allersterksten brengen dit tot een goed einde.

Obstakels. Er staat dan wel geen stroom op.

Anderen kiezen er voor om soort van basis conditie op peil te houden zodat je altijd in staat ben om een afstand van laten we zeggen een halve marathon te kunnen lopen. Je hoeft dan niet die ellenlange duurlopen te maken. Tot aan 2 uur is dan wel voldoende en je gebruikt de andere trainingstijd om daar wat meer tempo- of snelheidswerk in te stoppen. Om op deze manier je basistempo wat op te schroeven. Daar kom je met je gewone marathontraining te weinig toe. Alle kans nu om je snelheid wat te verhogen. Komt je ten goede op het moment als je eventueel je volgende marathon gaat doen.

Er zijn meer groepen in de Maashorst

Ook zijn er atleten die er voor kiezen om niet direct hun snelheid te verhogen maar juist proberen of dat ze hun afstand kunnen verleggen. Was iemands langste duurloop 3 uur  vroegen ze zich af zou ik ook 4 uur kunnen of nog langer zelfs.
Een van de dames uit de recreantengroep koos hiervoor. Ze ging een Duivelse Uitdaging aan. Voorwaar geen kattenpis. Ze liep samen met een loopmaatje een route van 66 km maar wat een moeite kostte het.
Nou stond er nog een 50 km open. Dat was een stuk slimmer geregeld. Vanaf een startpunt in het noordelijke deel van de Maashorst werden 5 verschillende routes uitgezet van 10 km. Een groot voordeel daarvan is dat je geen 50 km maar 5 keer 10 km loopt en dat is je voor je beleving net effe anders. Er werd tevens de vraag opgeworpen wie er een of meerdere rondjes wilde meedoen.

Hier kom je de winter wel mee door!

Zondagmorgen om 7 uur werd er gestart, in het pikkedonker nog voor het eerste lusje. Zelf had ik de optie om rondje 2 en 3 mee te gaan. Het kwam er op neer dat ze ieder rondje op gezelschap tenminste van 2 man rekenen.
Na ieder rondje werd er even gestopt om uitgebreid wat te eten en te drinken. Als ik tegen het einde van mijn tweede rondje ben begint het in mijn hoofd, je zou best het derde ook nog kunnen lopen terwijl het vanaf september 2017 geleden is dat ik nog eens een 30-er liep. Eerst dacht ik nog ik ga de derde lus mee in en na een paar km draai ik om zodat ik aan 25 km kom. Maar ja…dan komt ook meteen de nare gedachte van “je maakte je karwei niet af”
Geen moment spijt gehad om nog eens een 30-er te lopen en als je diep in mijn hart kijkt had ik zondag, om op deze manier te lopen, ook nog wel een vierde rondje er aan kunnen plakken. Maar ja….die kans niet gepakt. Uiteraard spreekt het voor zich dat de bewuste dame haar 50 km bijna fluitend volmaakte.

Zo zie je maar dat er ook in een coronatijdperk mogelijkheden te over zijn om je grenzen te verleggen dan wel uitdagingen aan te gaan.