Hardlopen

Maandagmorgen,

Na 5 km het eerste probleem?

Zo vaak gebeurt het niet dat Sjan en ik op zondagmorgen samen aan het ontbijt zitten. Meestal ben ik op zondagmorgen naar het bos om een training te verzorgen. Maar soms heb je van die uitzonderingen en gisteren was er dat zo een.
Een trainingsloop van 30 km die zijn oorsprong vond in 2009 en gewoon ieder jaar weer op de agenda staat geheel conform de titel wie er destijds aan gaven. Jammer dat de foto’s van destijds niet meer op zijn plek staan. Migratie weblog..ggrrr. Maar wat wel telt is de goede herinnering.

Vandaag dus de 8ste keer. Een groep die niet dusdanig groot is dat het mij dwingt om bij De Keien van start te gaan maar wel groot genoeg om er een leuke dag van te maken. Tegen 12.00 u. is iedereen klaar om van start te gaan. We mogen ook niet te vroeg weg want anders zijn we al eerder bij het wisselpunt dan dat Harrie, mijn loopmaatje, er is met de catering en de instappers. Een viertal dat op zaterdagavond een feestje had en ik ken inmiddels het groepje dus dat wordt gewoon een latertje of een vroegertje het is maar net hoe je het bekijkt.

Na 10 km probleem van iets ander orde. Hoe houd ik mijn voeten droog!

Van start dan maar. Even proberen om het aanvangstempo wat te temperen. Jong en enthousiast dat zijn de beste ingrediënten om je in de eerste 10 km al helemaal aan gort te lopen zeker op het parcours dat ze voor hun kiezen krijgen. De eerste lus van 15 km is wijkt bijna niet af van zoals wij het ook de eerste keer ook liepen. Alleen een heuvelruggetje is iets korter omdat ze een stuk helemaal hebben geblokkeerd. Er zullen wel een paar lopers bij zijn die dat niet zo erg vinden. Na dat heuveltjespad en een stukje bos loopt de route over een verhard gedeelte naar het wildviaduct over de A50. Onderaan bij een bankje staat Harrie klaar met de proviandkrat. Ik denk dat iedereen wel een kop warme thee heeft gedronken want het zonnetje schijnt en betere loopomstandigheden kun je je bijna niet wensen maar er staat ook een ijzig windje.

Als deze bijna voor je deur ligt dan ga daar toch overheen!

Op stap dan voor het tweede deel. Dit stuk heeft wel een behoorlijke wijziging ondergaan. Een groot deel, 220 ha, van de Maashorst is afgesloten in afwachten van de komst van een 15-tal wisenten. Dit deel gaat er voor een jaar uit. Wennen voor zowel publiek als voor de beesten. Gelukkig is het overblijvende deel groot genoeg om er een aansprekend rondje te lopen. Het is wel wat pittiger geworden.
In de laatste 2 km wil ik de lopers een stukje authentiek Uden niet onthouden. De kloostermuur en het klooster van de Birgitinessen  daar komen we even langs. De Vorstenburg even door en dan door de Kerkstraat langs de prachtige kerk zijn we weer thuis.

Een paar grote pannen met soep, snert en courgettesoep, verdwijnen als sneeuw voor de zon. Om iets voor 19.00 u. stappen Sjan en ik in de auto om naar de verjaardag te gaan van ons petekind. Alles kant en klaar en weer spic en span.

Ik verwacht dat op zondag 19 februari 2017 wel weer samen aan het ontbijt zitten. Het komende jaar een weekje eerder ivm het carnaval in het zuiden. Of zou het wel een goede combi zijn. Nog even tijd om daar over te denken.
Elsa, die meeliep, maakte onderweg de foto’s.

Nog 500 m!