Post Tagged ‘blessure’

Laatste maand 2018!

Geplaatst: 30/11/2018 in sport
Tags:, ,
2

Vrijdagmiddag,

Werken geblazen

Hadden we met de groep op de baan afgelopen woensdag alle geluk van de wereld dat we het de hele avond mooi droog hadden gehouden dat geluk had ik op donderdagmorgen niet. Vertrokken toen het droog was maar niet veel later begon er wat nattigheid te vallen. In het begin merk je dat maar ben je wat verder onderweg heb je nog niet eens zo meer in de gaten dat het regent. Omdat het nou zo’n hele tijd droog is geweest ontstaan er wel erg snel plassen. En op Bedaf blijven er zandkluiten aan je schoenen hangen. Die worden gaandeweg nogal wat zwaarder.
Een loopje van iets meer dan 15 km waarmee ik november 2018 afsluit en dan is er nog een maand te gaan voordat we 2019 ingaan.
Als dan december voor de deur staat met al zijn feestdagen dan is het voor bijna iedereen en niet alleen voor lopers en loopsters misschien wel eens tijd om terug te kijken naar het bijna afgelopen jaar. Om eens te zien wat ik me ten doel stelde wel gehaald is? Mocht dat niet het geval zijn wat was de reden? Heb ik ergens in de loop van het jaar een blessure opgelopen? Was het de tijd die me parten speelde? Zou zo maar kunnen. Sociaal gezien kunnen er best veranderingen hebben plaatsgevonden waarbij het noodzakelijk was om op de rem te trappen. Het kan ook zo maar zijn dat de doelen die je jezelf gesteld had te optimistisch waren.
Te optimistische doelen en blessures liggen wel in elkaars verlengde. Te hoge eisen stellen aan jezelf daarmee begeef je jezelf al aardig in het grensgebied van je belastbaarheid. Zomaar wat dingen die je jezelf kunt afvragen
Dat geeft je misschien ook duidelijkheid voor de plannen die je wilt maken voor 2019. Moet ik wel 2-3 marathons lopen in een jaar? Zou ik met eentje een mindere loper zijn? Ook al loop je geen wedstrijden maar train je alleen maar om je conditie op peil te houden en op een gezonde manier te bewegen daarmee ben je al een goede loper of loopsters. Als je daar dan ook nog plezier en energie uit haalt dan komt het helemaal goed.

Maar het maken van plannen kan wel een goede stok achter de deur zijn om je doelen te bereiken. En wat of welk je doel je ook stelt werk er met plezier naar toe.

 

 

 

Advertentie

Hardlopen en blessures!

Geplaatst: 09/08/2016 in sport
Tags:, , ,
4

Dinsdagmiddag,

Dat liep niet meer.

Dat liep niet meer.

Je krijgt van niethardlopers regelmatig de opmerking: “ik begin er niet aan want voor je het weet heb je een flinke blessure te pakken” Ik denk vervolgens blijf maar lekker op de bank zitten het risico dat je dan loopt is niet zo groot maar of dat het gezond is da’s vers twee.
Maar neem nou in mijn geval ik loop nu meer dan 30 jaar hard en er zijn inderdaad wel een paar blessures geweest. Zeker in het begin gebeurde het nog wel eens dat ik een pijntje had hier of daar. Maar ondersteuning van een fysio was daar nooit bij nodig. Vaak wel even van het gas af en wat minder doen. Maar al bij al valt het wel mee.
Mijn eerste serieuze mankement kwam in 1994 ik had net twee jaar op een rij een stevige marathontraining achter de rug en in dat najaar liep het steeds slechter en moeizamer totdat ik van een baantraining  thuiskwam en ik nadat ik even had gezeten kwam niet meer overeind. Dat ging gewoon niet. Moest ook op handen en voeten de trap anders ging het niet. Het kostte een paar behandelingen om mijn SI-gewrichten los en mijn bekken en heupen weer recht te krijgen.

Dit waren niet de boosdoeners

Dit waren niet de boosdoeners

Mijn volgende serieuze blessure in 2001 was een gescheurde en rafelige meniscus van mijn rechterknie. Maar voordat die diagnose gesteld werd was ik een aantal maanden verder. Alleen wachten op een MRI scan was je al 6 weken verder. Daar kwam nog eens de wachttijd op een kijkoperatie bij. Het voelde na de operatie als een verademing en de revalidatie kon beginnen. Een maand na de operatie kon ik alweer een paar km langzaam lopen. Twee maanden nadien nog niet verder dan 10’en dan was het op. Mijn knie protesteerde heftig. Goede raad was duur. Na nog een aantal weken wat gesukkeld te hebben vroeg mijn fysio om al mijn schoenen mee te nemen. Niet alleen mijn loopschoenen maar ook die ik in mijn dagelijkse doen ook droeg. Ja….ook mijn brandweerlaarzen. Hier kwam de boosdoener al snel te voorschijn. Op mijn werk moest ik veiligheidsschoenen dragen die anti-statisch waren. Laat nou net in dat paar schoenen de fabrikant de tussenzool vergeten zijn om in te doen. Dus de stand van mijn voet was tov mijn knie helemaal niet goed. Na een stel nieuwe werkschoenen kon ik na een paar weken weer een uur zonder pijn. Soms kan de oplossing zo simpel zijn.

Toen wel erover.

Hier wel er over.

In 2005 was eigenlijk niet eens een hardloopblessure maar zondigen tegen jeugdig overmoed. Een hekje was de boosdoener. Het hekje was te hoog of mijn sprongetje te laag. Het gevolg was een gebroken schouder. De kop van mijn opperarmbeen zat in twee helften in het kommetje. Als er ooit iets pijn deed dan was dat het wel. Na 6 weken van niks lopen deed ik met mijn beide zonen mee in Den Haag aan de CPCloop.

En nu heb ik wat last van mijn linkerknie. Die krijgt nu wat extra rust. Deze week wordt er gewoon niet gelopen. We zien volgende week wel weer aan. De groep waar op maandagavond altijd een duurloop mee maak was verbaasd toen ze me gisteren op de fiets zonder hardloopkleding zagen staan. Ik heb er nog niks van gehoord hoe het hun verging dus het zou zo maar kunnen dat ze nog niet terug zijn. De padvinders of dwaalgasten?

 

Geduld is een schone zaak!

Geplaatst: 26/01/2016 in sport
Tags:, , ,
1

Dinsdagmiddag,

Ze ver is het nog net niet.

Ze ver is het nog net niet.

Als januari bijna ten einde loopt dan begint iedereen al weer te denken aan de lente en zeker als het dan de omstandigheden van gisteren zijn. Hier scheen de hele dag de zon en liep de temperatuur op tot zeker 15 graden. Uit de wind en in de zon kon je gewoon buiten zitten. Als er dan op maandag een duurloopje op de planning staat dan sta je wel eens op scherp om dat met deze omstandigheden over dag te doen. Geduld mènneke geduld, vanavond zal het ook nog wel prima weer zijn om te lopen en dan mag je met de groep. Met die gedachte in mijn achterhoofd is het geduld wel op te brengen. Maar berg je, februari moet nog komen!

Een ander ongeduld dient zich aan bij de lopers/loopsters die zich aan het voorbereiden zijn op een voorjaarsevenement. Hun trainingen worden nu langzaamaan wat langer en in sommige gevallen beginnen er al pijntjes de kop op te steken. In zekere mate begint er dan al wat onrust in hun trainingen te sluipen. En omwille van de tijd durft men het niet aan om een weekje extra rust in te plannen of in elk geval de trainingsomvang terug te nemen. Blijf je nu  maar stug doorgaan is er alle kans op een stevige blessure in de komende weken en kun je je voorjaarsplanning wel schudden. Negeer de signalen die je lichaam afgeeft niet. Je lijf probeert je wat te vertellen. Luister er naar.
Natuurlijk snap ik best dat je zo graag wil maar stel dat je door een blessure een loopje moet missen wat is er dan uiteindelijk overboord? Werken voor het najaar? Of zeer waarschijnlijk is het zo dat er nog wel meer voorjaren in het verschiet liggen. Een hardloopleven duurt langer dan alleen een wedstrijd in het voorjaar.

Daar moest ik gisterenavond aan denken tijdens ons “leek wel lente loopje”.  Een rondje dat op de planning stond voor 1:45′ en ik klokte af op 1:45’04”.

Oudere berichten