Hardlopen

Dinsdagmiddag,

Dat liep niet meer.

Je krijgt van niethardlopers regelmatig de opmerking: “ik begin er niet aan want voor je het weet heb je een flinke blessure te pakken” Ik denk vervolgens blijf maar lekker op de bank zitten het risico dat je dan loopt is niet zo groot maar of dat het gezond is da’s vers twee.
Maar neem nou in mijn geval ik loop nu meer dan 30 jaar hard en er zijn inderdaad wel een paar blessures geweest. Zeker in het begin gebeurde het nog wel eens dat ik een pijntje had hier of daar. Maar ondersteuning van een fysio was daar nooit bij nodig. Vaak wel even van het gas af en wat minder doen. Maar al bij al valt het wel mee.
Mijn eerste serieuze mankement kwam in 1994 ik had net twee jaar op een rij een stevige marathontraining achter de rug en in dat najaar liep het steeds slechter en moeizamer totdat ik van een baantraining  thuiskwam en ik nadat ik even had gezeten kwam niet meer overeind. Dat ging gewoon niet. Moest ook op handen en voeten de trap anders ging het niet. Het kostte een paar behandelingen om mijn SI-gewrichten los en mijn bekken en heupen weer recht te krijgen.

Dit waren niet de boosdoeners

Mijn volgende serieuze blessure in 2001 was een gescheurde en rafelige meniscus van mijn rechterknie. Maar voordat die diagnose gesteld werd was ik een aantal maanden verder. Alleen wachten op een MRI scan was je al 6 weken verder. Daar kwam nog eens de wachttijd op een kijkoperatie bij. Het voelde na de operatie als een verademing en de revalidatie kon beginnen. Een maand na de operatie kon ik alweer een paar km langzaam lopen. Twee maanden nadien nog niet verder dan 10’en dan was het op. Mijn knie protesteerde heftig. Goede raad was duur. Na nog een aantal weken wat gesukkeld te hebben vroeg mijn fysio om al mijn schoenen mee te nemen. Niet alleen mijn loopschoenen maar ook die ik in mijn dagelijkse doen ook droeg. Ja….ook mijn brandweerlaarzen. Hier kwam de boosdoener al snel te voorschijn. Op mijn werk moest ik veiligheidsschoenen dragen die anti-statisch waren. Laat nou net in dat paar schoenen de fabrikant de tussenzool vergeten zijn om in te doen. Dus de stand van mijn voet was tov mijn knie helemaal niet goed. Na een stel nieuwe werkschoenen kon ik na een paar weken weer een uur zonder pijn. Soms kan de oplossing zo simpel zijn.

Hier wel er over.

In 2005 was eigenlijk niet eens een hardloopblessure maar zondigen tegen jeugdig overmoed. Een hekje was de boosdoener. Het hekje was te hoog of mijn sprongetje te laag. Het gevolg was een gebroken schouder. De kop van mijn opperarmbeen zat in twee helften in het kommetje. Als er ooit iets pijn deed dan was dat het wel. Na 6 weken van niks lopen deed ik met mijn beide zonen mee in Den Haag aan de CPCloop.

En nu heb ik wat last van mijn linkerknie. Die krijgt nu wat extra rust. Deze week wordt er gewoon niet gelopen. We zien volgende week wel weer aan. De groep waar op maandagavond altijd een duurloop mee maak was verbaasd toen ze me gisteren op de fiets zonder hardloopkleding zagen staan. Ik heb er nog niks van gehoord hoe het hun verging dus het zou zo maar kunnen dat ze nog niet terug zijn. De padvinders of dwaalgasten?