Donderdag 25-10-2024
Dauwtrappen. Wat staat er ons nog te wachten!
Ook aan de verschrikkelijke diagnose die ik eind augustus 2023 kreeg begint de gedachten daaraan te wennen. Het begint in je hoofd wat rustiger te worden en er is iets anders toch niet mogelijk dan toch het beste er maar van zien te maken. Zijn berusting en gelatenheid de juiste begrippen hiervoor? Nu met de 4 weken zekerheid dat er geen opstart van een kuur op handen is raakt het ritme ook in een soort van sleur, zeg ik eigenlijk niet goed, het is meer een soort van regelmaat. Bloedprikken op de donderdagochtend de uitslagen daarvan via een telefonisch overleg bespreken. Ook vanmorgen weer naar Den Bosch voor een bloedafname. Het duurde vandaag wat langer voordat ze in mijn dossier zichtbaar waren maar eenmaal duidelijk wist ik al wel bijna zeker wat er stond te gebeuren. Waarschijnlijk morgen een paar zakken bloed erbij was mijn opinie. Na het telefoontje was mijn vermoeden juist. Twee zakken bloed erbij. Morgen weer een bloedtransfusie. Rode bloedlichaampjes tanken. Mijn motor staat op dit moment slecht afgesteld denk ik want die loopt te weinig zuinig.
De situatie die nu ontstaan is heet in medische termen pancytopenie, een situatie waarin mijn beenmerg op alle fronten te weinig rode, te weinig witte en te weinig bloedplaatjes aanmaakt. De hematologen wijten dat nog steeds aan de chemotherapie die nu bijna een halfjaar terug is geweest. Een kuur die er enorm heeft ingehakt. Hoe ik die te boven kom? Dat weet ik nog niet wat ik wel weet dat ik me minder goed voel dan 3 maanden geleden maar wel nog steeds zo goed dat ik nog wel even meekan verwacht ik. Alhoewel een kentering zowel in positieve dan wel in negatieve zin zomaar kan gebeuren. Een wankel evenwicht.
En om dat wankele evenwicht in stand te houden probeer ik om nog zoveel als het kan te bewegen en
Nou dit dus!
te sporten uiteraard binnen de grenzen van de mogelijkheden. Wandelen en fietsen gaat best nog redelijk en wat te denken van stukjes hardlopen. Nou ja….stukjes dribbelen dan. Niettemin ben ik nog best blij wat er nog allemaal wel kan. Kniezen en zeuren over wat er niet meer kan dat kan nog altijd.
Alhoewel terugkijken wel heel erg leuk is maar dat geldt waarschijnlijk voor iedereen en niet alleen voor mij.
Nu is het de komende week weer Hemelvaartsdag en weer dauwtrappen? Ja….maar toch net iets anders. Volgende keer meer hierover.
Een blogje hierover van 10 jaar geleden is hier te lezen.
Hardlopen 