Maandagavond,
Een foto gemaakt tijdens de Slachtemarathon van 2016
Als gedeelde vreugde dubbele vreugde is dan heb ik vandaag zeker dubbel genoten van mijn duurloopje. Een aantal weken geleden vroeg Tamara me eens of we samen niet eens een duurloopje zouden kunnen maken. Voor haar het doel om eens het vlakke Friese Drachten te ontlopen en om eens naar haar loophouding te kijken. Natuurlijk sta ik daar altijd voor open. Daarbij qua tijd ook nog eens heel flexibel.
Binnen de kortste keren hebben we afspraak gemaakt. Vandaag de uitvoering. Iets over 10.00 u. was Tamara in Uden.
Vrij snel vertrokken voor een duurloopje van: “we zien wel hoe lang”. Op haar schema stond ruim 2:30′ maar dat is qua zwaarte gerelateerd aan vlakke en geasfalteerde ondergrond dat zou vandaag zeker niet het geval zijn. Niet vlak en niet veel verhard. Dus maar zien waar we uitkomen.
Het zonnetje liet ons overigens een beetje in de steek terwijl de temperatuur prima was.
De eerste 5 km over de Peelrandbreuk waarover best veel te vertellen valt. Niet alleen lopen maar ook oog hebben voor dit kenmerkende landschap.
Zand in je schoenen
De volgende 5-6 km zal er heel anders uitzien. Mul zand, omhoog, omlaag, wortels, struikelblokken. Nu geen onbeperkt kletsblokje. Opletten geblazen.
Na de eerste passage een stop met een tweeledig doel. Schoenen ontzanden en drinken. Je merkt dat Tamara dit soort ondergrond niet gewend is. Mijn schoenen daar zit amper iets in. Landing en afzet moet hier aangepast worden. Na de terugweg over Bedaf komen we weer op wat gemakkelijker terrein.
Als we bij het “bengske” zijn dan zitten en even wat in het boekje schrijven dat we hier waren.
Na het pad langs de Leijgraaf rechtsaf richting Maria-Heide om via het “Het Duits Lijntje” een vroeger spoorweg die uiteindelijk in St Petersburg uitkwam. Nu in zijn geheel ontmanteld maar inmiddels wel een prachtig begroeide dijk is. Een paradijsje voor allerlei vogels.
Het allerlaatste stukje via het Birgitinessen Klooster in Uden beter bekend als: “d’auw nonnen”. Vervolgens via de Vorstenburg en de Kerkstraat maakte het rondje van: “Uden laten zien” nagenoeg compleet. Ik zeg nagenoeg want de hele Maashorst hebben we overgeslagen.
Koffie, douchen, boterhammetje, afscheid.
Ik kan me amper een beter loopdagje voorstellen. Dus toch “gedeelde vreugde is dubbele vreugde”
Hardlopen 