Hardlopen

Zaterdagmorgen,

Je schat altijd wel in of dat de opkomst bij een training groot of minder groot zal zijn. In de dagen met het carnaval in het zuiden is het echt heel ongewis. Niks valt er van te voren van te zeggen. Van mezelf weet ik wel wat ik altijd deed destijds. Natuurlijk gingen wij vroeger ook op stap maar het kon zo laat worden als het wilde maar ’s morgens was ik gewoon op de training.
Hoe dat de jongere generatie daar over denkt weet ik niet. Na deze morgen is me dat wel wat duidelijker geworden. Het scheelt niet zo veel als destijds. De groep was gewoon zo groot dat we met 3 trainers aardig te werken hadden. Heerlijk om te constateren dat er in die mentaliteit niet zo heel veel veranderd is.
Wat vlogen er jasjes uit met de kern van de training.

Zondagmorgen,

Vier verschillende groepen gaan er altijd van start op zondag. Vandaag de trainer wegwedstrijd groep een weekendje weg. De trainer van minst snelle groep nog steeds ziek. En toch moeten alle groepen aan de bak. De snelste recreanten en de wedstrijdgroep laten we samen op stap gaan. De middelste groep daarvan is er de trainer gewoon. Hoeven we niks aan te doen. En ik mag vandaag met de minst snelle groep op stap.
Je moet je wel wat omschakelen. De training moet gewoon een stuk minder intensief zijn dan dat je anders gewend bent. Toch lopen ze vandaag een pittig programma. Heel bijzonder om te constateren dat iedereen zo super zijn best doet.

Wat mij betreft mogen ze zich gaan storten in het carnavalsgedruis. Als ik maar niet mee hoef.