Hardlopen

Zondagmiddag,

Met dit groepje was ik vandaag op stap.

Het is niet zo dat ik iedere week een wedstrijd loop maar gisteren was het weer eens zover. Om even over 8.00 u. kwamen ze mij oppikken om met nog een aantal andere clubgenoten naar Arnhem te rijden om daar deel te nemen aan de Safaritrail. Je had er de keuze om 11, 22 of 33 km te lopen. Met het groepje waarmee ik samen daar naar toe ging stonden we ingeschreven voor de 22 km. Nu was ik vrijdag en donderdag al in die omgeving en had al gezien dat er nog al wat meer sneeuw lag dan dat het bij ons het geval was. Ik dacht vrijdag al, dat kon wel eens een glijpartij gaan worden.
Op de startplaats aangekomen zie ik nagenoeg altijd wel bekenden. Altijd leuk en gezellig om wat bij te kletsen en ontspannen naar de start toe te werken.

Net voor de start ben ik even een stukje gaan inlopen op het parcours niet zozeer om warm te lopen maar meer om te voelen hoe de ondergrond aanvoelde. Het zou opletten gaan worden. Ik had van te voren gedacht er tussen 2:05′ en 2:10′ over te doen voordat ik weer terug was. Nou ja inschatten bij een trail is je vaak begeven op glad ijs. Zaterdag dus letterlijk.

Altijd leuk om bekenden te zien. (foto is van Fred)

Van start dan. Rustig ergens in het midden vertrekken. Eigenlijk kon ik op mijn gewone hardloopschoenen goed vooruit. Het liep zeker niet slecht. Ben je een paar km verder dan is de drukte een stuk minder en zie je beter waar je je voeten kwijt kunt. Op een bepaald moment kwam ik achter een man lopen die er duidelijk meer moeite mee had om op ongelijk terrein te lopen dan ik. In de tijd dat ik er achter was zag ik hem wel 10 keer omzwikken. Ik dacht hier moet ik aan voorbij want ik schrok er iedere keer van.
De eerste drinkpost met de toepasselijk naam van de omgeving “de waterberg”. Overigens dronk ik warme thee. Hier kwam een flauw zonnetje erbij en hoog boven je het verkeersknooppunt met dezelfde naam had je een fantastisch uitzicht.

Naar de volgende drinkpost was het niet eens zover. Een soort van karrenspoor met aangereden sneeuw en bevroren plassen was het echt uitkijken. Veel tijd om op de omgeving te letten was er hier niet bij.

Zelfs aan het einde is het opletten.(foto is van Rudi)

Langzaamaan liep mijn klok richting 2 uur en kon het niet ver meer zijn naar de finish terwijl mijn gevoel eigenlijk zei dat we nog best een eind van “huis” zaten. Een man achter me vroeg me hoeveel km ik al op de teller had. Ik zei hem van meer dan 100.000. Maar dat bedoelde hij niet. Ik wist het niet want dat kan ik op mijn Casiootje niet zien. Het was ons duidelijk dat we er met 22 km vandaag niet vanaf kwamen. Net voor de finish stonden nog een aantal clubgenoten die de 11 km hadden gelopen. Wat leuk is dat toch altijd om zo in de laatste fase binnengehaald te worden.

In een tijd van 2:20’ging ik over de finish. Ongeveer 25 km gelopen. Dik tevreden met mijn tijd op die afstand en met de gegeven omstandigheden.

Vanmorgen met de groep naar het bos gegaan en de benen voelde goed aan. Een rustige training gemaakt voor mezelf minder rustig voor de groep. Op naar mijn volgende wedstrijd.