Zaterdagmorgen,
goed gevoel altijd!
Ben ik altijd al redelijk vroeg wakker. De eerste nacht op een vreemde plaats vaak nog vroeger. Kijk ik naar buiten zie ik dat het regent en waait. En niet zo’n klein beetje ook. Om 8 uur aan het ontbijt. Bodempje leggen voor vandaag. Dan volgt de kledingkeuze. Niet alleen voor mij maar ik denk voor veel lopers een lastige keuze. In een korte broek ga ik sowieso. De moeilijkheid is even doe ik een thermoshirt onder mijn hemd of niet. Twijfel nooit zo erg lang.
De bus in samen met Ruth, Harrie en Richard. Lekker vroeg in de sporthal waar je iedereen ziet binnenkomen. Heerlijk om weer met een aantal bekenden wat bij te kletsen.
Dan op naar de start en het is opgehouden met regenen en het waait ineens een stuk minder hard. Er gonst al een gerucht door het startvak: “dit wordt een editie voor watjes”. Ik denk er het mijne van want het blijft de Kustmarathon.
De start dan. Behoorlijk aan de rustige kant vertrekken want wat vooral voor deze marathon geldt,loop eerst eens 20 km in en loop daarna een halve marathon. Voordat je de Scheldekering opgaat loop je over een stukje strand. Hier zie ik voor de eerste keer mijn familie. Dan realiseer je jezelf weer even waarom ik hier loop. Het zonnetje komt erbij en ongemerkt gaat het tempo dan toch enigszins naar boven. Het zou me wel eens kunnen gaan opbreken.
Bij Vrouwenpolder het strand opdraaiend begint het serieuzere werk. Hiet wel de wind tegen niet dat het stormt maar wel het windje tegen. De opgang bij de Piraat is altijd al heel bijzonder. Het is er druk. Nu voor dat de opjes en afjes komen gaan nog maar even goed drinken. Het loopt hier nog als een treintje. Gemakkelijk naar boven en met een behoorlijk tempo naar beneden. Domburg door over het smalle tegelpad. Kippevel!
Dan ergens tussen 35 en 36 km gebeurt het. Zo maar zonder waarschuwing vooraf kramp in mijn beide kuiten. Geen stap meer te verzetten. Bam…stop! Helemaal geparkeerd. Tja… en dat is een plaatsje te vroeg.Met steeds een stukje dribbelen, want meer is het niet en stukjes wandelen en blijven rekken kom ik in ieder geval steeds korter bij de finish. Het duurt alleen wat langer dan dat ik me had voorgesteld.
Je ziet maar dat een marathon en marathon blijft onberekenbaar en onvoorspelbaar. Koers je af op een eindtijd van 3: 52′ en het wordt uiteindelijk 4:07′
Ruth komt eventjes na mij over de streep een prima wedstrijd van 4:22′ gelopen en weer even daarna komt Harrie over de streep.
Mijn laatste hier? Als mijn lijf het toelaat zeker niet. Dit is mijn marathon geworden. Weer gewoon op herhaling.
Hardlopen 
Het is niet zomaar een marathon., het is de zwaarste marathon van NL. Ik keek raar op toen ik je inhaalde, vooral vanwege het tempoverschil. Dat bleek dus vlak voor je kramp te zijn.
Volgend jaar dus wraak!
Oh ja, ik heb je verhaal per ongeluk met 3 sterren beoordeeld, nog voor ik het gelezen had.
[…] aan Dian, John, Kees, Ruud en Gerard? Humm die was helaas nergens te vinden. Bijkletsen met Frank, Tiny, Ruth, Harry, Marcel, Marcel en Richard die ik overrompelde met de vraag of hij ook voor St. […]
Jammer van de kramp. Toch weer goed gedaan. Jij loopt in 2013 zeker weer mee.
Yes … met uitzondering van de kramp weer genoten Tiny. Op naar de kustmarathon van 2013.
Een marathon blijft toch altijd verrassend, je weet het nooit he, “ervaren” als we zijn…..
maar je hebt gelijk, ’t is wel een mooie, en na mijn “mislukking” moet ik dus toch ook weer op herkansing naar Zeeland……Ga je dan weer zien!
Je hebt er weer een mooie marathon van gemaakt en idd Zeeland hoort bij jou. Was leuk om jou over de finish te zien gaan. Succes met herstel.
Zo zie je inderdaad maar dat de marathon iets héél anders met je voorheeft dan je gepland had. Maar, mooi gedaan Tiny! Hoop het na te kunnen doen als ik zo oud ben als jij nu. Chapeau!
Ondanks de kramp toch maar mooi uitgelopen! Top gedaan. Een geweldig voorbeeld voor de starters! Tot volgende week!
Kramp,helaas weet ik er alles van.Toch knap om hem dan toch in een mooie tijd uit te lopen.Chapeau!
Tiny, wat een mooi verslag en wat een prima prestatie. Toch nog uitlopen ondanks krampen in je kuiten vind ik echt straf. En dan nog finishen in een mooie tijd, dat heb je goed gedaan. Het hoorde er toch niet echt een marathon voor watjes uit! Proficiat.
Wat een mooie presentatie weer en dat met kuit krampen, gefeliciteerd tiny!
de volhouder wint hé, zo jij dus ook.Toch maar mooi die marathon uitgedaan, ondanks de pech! En ik vond het leuk de uren ervoor met jullie door te brengen, ben nog nooit zo relaxed aan een marathon begonnen 🙂 Bedankt voor alle hulp en wie weet doe ik hem ooit nog wel eens 🙂 (maar niet volgend jaar, héhé).
Wederom de zwaarste tot een goed einde gebracht en inclusief kramp toch zeker geen slechte tijd. Ik heb wat beelden voorbij zien komen waar jij o.a. de finish passeerde. Met kramp heb ik helaas genoeg ervaring.
Hi Tiny,
Je kuiten deden raar en je blog ook, want bij mij staat er een groot wit stuk in en is een bepaald stuk tekst naar onder geschoven.
Balen van die kramp. Het overkwam mij ook in Rotterdam dit jaar. Je kunt niet anders doen dan jij deed. Strekken en doorgaan zolang het gaat en dan weer rekken etc. maar ondertussen voel je de tijd weggljden en stiekem had je op wat anders gehoopt. Het kan dus iedereen zo gebeuren, want jij bent absoluut geen beginneling (zoals ik op mijn 2e marathon). Ik vind je eindtijd toch nog indrukwekkend, want het parcours heb ik leren kennen en dan nog die krampen.
Groetjes,
Dorothé
Dag Tiny,
Een heel groot applaus voor jouw!!
Echt super dat je het weer geflikt hebt ondanks de kramp…top!
Geweldig dat we elkaar altijd zien in de massa!
Liefs Sharon (en the rest van de gang)
Net weer even in fenomeen kramp verdiept, het is heel vervelend als het je overkomt. Het komt door te intensief lopen de week voor de marathon, te snel starten en te veel willen tijdens de marathon, zuur maar waar…
Weer een mooi verslag Tiny en ik zie nu dat een marathon zo onvoorspelbaar is
Je hebt het toch weer geflikt Tiny. Klasse.
Jammer van die kramp maar toch maar weer mooi gedaan Tiny ! Zie je volgende week !