Hardlopen

Donderdagmiddag,

Zo maar een voorbeeld !

“De inschrijving van marathon….. is open!!” Op de sociale media verschijnen de berichten al. “ik ben ingeschreven”. En als een magneet word je er naar toegetrokken en voor je het goed en wel weet sta jij ook op de deelnemerslijst.Nu zal er gewerkt moeten worden. Een schema wordt opgezocht of beter nog een coach of misschien had je die al. Het lijkt je leuk om de voorbereiding in te gaan. Straks lange duurlopen te maken in de weken voor het evenement.

De coach of internet levert je schema aan. Wat? Nu al beginnen en je dacht nog tijd genoeg te hebben. Maar nee….hophop aan de slag. De eerste weken is het nog mooi weer de trainingen nog niet te zwaar nog niet te lang. Pling….mailtje binnen van de coach. “je duurloop van daarstraks was veel te snel”. “Wat wil die nou” denk je dan het liep juist zo lekker. Oké… maar hij zal wel gelijk hebben volgende keer op letten.

Ik ben toch gen watje!

Je duurloopjes worden langer de intervals zwaarder het aantal km’s dat je loopt per week worden er meer. En het weer? Het weer werkt ook niet altijd mee. Je krijgt een vraag van school om met een evenement mee te helpen. Oei..eigenlijk past dat helemaal niet want er staat een training op de lijst. Training verschuiven dan maar? Och gewoon maar doen wat maakt het nou uit of ik de training vandaag nou doe of morgen. Je hebt er niet over nagedacht dat er een samenhang is tussen de diverse trainingen. Maar goed het zal voor die ene keer wel niet zo’n vaart lopen. Poepoe…dat was een pittige training mijn benen leken wel van lood. De vermoeidheid begint toe te slaan.
Het thuisfront begint ook een woordje mee te spreken: “moet je nu al weer gaan lopen? “.  Je voelt je bijna schuldig dat je al weer op weg gaat. Zou ik er een training uitgooien om wat extra thuis te zijn of wat extra rust te pakken? Kom nou we hebben afgesproken om die marathon te lopen. Ik ben toch geen watje! Gaan!!

Als je neus harder loopt als jezelf!

Wat is dat nou weer? Wat voel ik nou aan mijn knie? Tjee… dat kan ik helemaal niet gebruiken in deze fase van mijn trainingen. Door….ik moet door want de tijd dringt. Dan ga je de laatste zware weken in. Je raakt echt vermoeid om het minst op je teentjes getrapt. En dan een paar weken voor D-day mag de rust er op. De onzekerheid slaat toe. “heb ik wel genoeg van dit? heb ik wel genoeg van dat gedaan?” “Ah….nee..hè… nee nu toch niet verkouden worden dat kan ik helemaal niet gebruiken”.

En juist in deze fase voor een evenement zie je de aanbiedingen voorbij komen. Ik heb een startnummer over voor marathon x. Vanwege omstandigheden heb ik een startnummer van evenement y in de aanbieding.
Heel vaak startnummers van lopers die inschreven in de euforie van het moment zonder dat ze volledige commitment hadden met hun omgeving maar zeker niet de volledige toestemming hadden van hun lijf.

Nee…. je schrijft je niet zo maar in voor een marathon. Daar moet je over nagedacht hebben dat moet je met je omgeving afgestemd hebben. En als je dat allemaal op de rit hebt staan dan pas heb je kans van slagen dat je helemaal uit je dak kunt gaan als je over de finish gaat.