Dinsdagmorgen,
Korter bij kon ik niet komen!
Toen ik gisterenavond vertrok naar de startplaats van ons maandagavond duurloopje was het nog maar net opgehouden met regenen. De temperatuur was nog hoog zo rond de 25 graden. Er stond geen wind. Al vanaf de eerste meters wist je al dat dit een zweterig loopje zou gaan worden. I het begin nog bewolkt en even kwam het zonnetje er nog bij wat de temperatuur ook nog wat opdreef. Aanvankelijk liep onze route via dennenbospaadjes met enorm veel plassen behoorlijk zigzaggen om niet meteen al zeiknatte voeten te hebben. Gaande weg let je daar minder op.
Het zweet loopt er met straaltjes af zonder ook maar enigszins te verdampen en daardoor te koelen.
Langzamerhand gaan de paadjes over van het dennenbos naar loofbos en vooral veel eikenblad en krijgen we bezoek van enige dazen. Het worden er steeds meer. Er zwermen er echt enige honderden rondom onze hoofden. Zelf heb ik er niet zoveel last van maar er zijn er in de groep bij die er bijkans gek van worden.
Hier moeten we zo snel mogelijk vandaan. De kortste route genomen naar het begrazingsgebied. Even later zijn we ze ook echt kwijt. Eenmaal in het gebied komen we een grote groep Schotse Hooglanders tegen en wat bijna nooit lukt was een foto maken van een pasgeboren kalfje. Meestal zorgt de moeder er wel voor om tussen jou en haar kalfje te blijven.
Nu lukte het deze keer wel alhoewel ik nog een poging deed om wat korter bij te komen toen stond moeder er wel weer tussen. Niks korter bij komen.
Na ruim 15 kleffe km’s weer terug bij ons startpunt. Mijn shirt kon ik uitwringen.
Hardlopen 